ANLADIĞIM...

Anladığım Şey…
anladığım tek şey

ve de algılayabildiğim

kaybetmek oldu ömrümde…

haklıydı aslında hayat,

öyle delicesine tutulmamalıydım

ve bir ayna misali

yansıtmamalıydı içimdekileri

puslanmış gözlerim.

herşeyiyle yalanmış yaşamak

yani nefes almak…

tabi yaşamak sa sadece nefes almak?

ölüme susar mı acaba herkes?

acaba hepimizin mi aynı içindekileri!

yoksa sadece ben miyim

yaşamayı, insanlarıbu kadar ciddiye alan?

şaka gibi bir şey mi hayat

yada bir sarhoşluk mu?

bir heves mi yada

algılanan ya da algılayabildiklerimiz…

bu kadar basit mi ki

hani o söz veripte tutamadığımız sözlerimiz?

öyleyse eğer,

yaşadıklarım bir kurşun kadar,

hafife yada ucuza gider…

ve ardından soğuk bir barut kokusu

paslanmış sakallar

yada

ayak uçlarına kadar uzamış sakallar….
ama yeter bu kadar…