KAHROLASI SUSKUNLUK

Ve yine radyoda hüzünlü şarkılar
Elimde sigaram ve boş kadehler
Kahreder o çıldırasıya çığlıklar atacağım yerde
Boğazıma düğümlenen sözcükler.
Her defasında ölü sessizliğine büründüğüm saatler.
Her defasında ismini mırıldanarak geçtiğim kaldırımlar.
Oysa kaç defa söz vermiştim kendime
Artık yeterrrr!
Susma konuş diye.
Boşuna kendimi paralamışım değmezmiş aslında
Sana, sensizliğime ve kendime yanmalarım.
Ne çabuk geçiyormuş meğer zaman,
Neymiş bu acelecilik
Neymiş bu karmaşa?
Oysa ne ucuzmuş yaşamak
Ve tabiî ki yaşamaksa nefes almak
Bu defa denilen sözcük ne uzun yaşarmış.
Anlayamamışım onun sonsuzluğunu
Ve ağlayarak çölleri yeşertecek gözyaşlarımla
Çağlıyorum artık sana elveda,
Elveda içimi kemiren kahrolası suskunluk
Elveda…